geçmişte ‘kitap okumak…’ derdim; ‘kitap okumak, gidemediğin uzaklara gitmek, hayâl ettiklerine varmak.. kitap okumak, hayatın bütün sıkıntılarından kaçmak için kendine huzurdan bir sığınak inşâ etmek’ derdim.. ama bundan çok daha çoğunu, büyüğünü keşfetmiştim; kalemin yazmak için elime değişiyle, ilk cümlemi doğurduğunda.. inandırmıştı, tartışılmaz bir kesinlikle ‘yazmak’, insanın yaşarken üzerine akın eden kötülükler ordusuna yaşayarak cesaretle açıktan karşı durabilmenin, sessiz direnebilmenin yegâne yoluydu..
hayatî faydaydı ‘yazmak’ ve ama okumak ondan büyüktü..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder