kendi kendine konuşuyordu; ‘nasıl bu hâle geldim ben?!…
… neşeli, gamsız, aç susuz uykusuz yersiz yurtsuz kalsa gram dert etmeyen, başına dünya düşse gülen gülümseyen!!..’
bir insanı hayatın güçlü kollarından koparmak için bir kötülükler ordusu gerekir.. bunun için çok kötü bi mahlûk da yeter..
bulunduğu bedbin, yıkık, darmadağın hâlden, bişey olur, bi sebep, bi tetik, unutup içinde bulunduğu durumu zaman zaman, içinden çıkar gibi olsa da insan, hasar son nefese dek kalıcıdır..
bu halden kurtuluşun tek yolu duâ!. ve allah cidden yardım ede böyle birine!.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder