‘sende kayıp gökyüzüm var’...

...

bi adamın bi kadına güzel sözler söyleme ihtiyacı, o kadının o güzel sözleri duyma ihtiyâcından çok daha büyük ve çokmuş; biz öyle duyduk!.

kat’î bi bilgi mi; bilmediğim hâlde, lâkin öyle olduğuna dâir kendimden menkûl ve acâib de kuvvetli bi his ve düşünce ve iddiâsı yıllar yılı içimde sessiz, sarsılmaz bi heybetli dağ gibi, öylece duruyor.. sınanmaksızın..

ve

“sevdiğine sözü olan (da) bir kilim dokur”muş.. öyle diyo türkü!.

daha bebe yaşta öğrettiydi de nenem.. ama işte, türküsünü de dokumasını da nası da iyi bildiğim halde dokuyamıyorum ben..

ben… ben elişi, ‘odun’ yapabiliyorum, yapıyorum!.

‘odun’; minyatür elişlerinin umumî adı..

ve misal;

bi ‘sevdiği’ olsa birinin hani, yaptığı o ‘odun’lar sevdiğine bi söz sayılır mı?!. misâl yani!.