isimsiz ve adressiz..

"dost, kişinin ikinci kendisidir.”, hz. Ali

mutluluk, bazen koyu bir aşka düşüp, cân evinden vurulmak

ve düşürdüğü ateşte deryâları tutuşturmaktır..

bazen mutluluk

her akşam soğuk bir yalnızlık için döndüğünde trajik sığınağına sessiz

sabahında demir almak için yine kendinden

usul usul demir atıp geceye, sarılıp kendine

anne karnında cenin gibi, büzülüp

bir sessizliği örtüp üstüne

sığındığın yatağında öylece gecelemektir..

mutluluk bazen

gönlünce kederler büyütüp odanda

ve pencerende menekşeler

kar beyazı kedine dokunmak, ağlamaklı

dökmek için içini, bir ezgi mırıldanıp
bitiremediğin bir şiire beste aramak

bazen açık tutup, sıcak zamanlardan kalma, lambalı, fildişi tuşlu radyonu

eşlik etmek bir özlem şarkısına

ya da bir gurbet türküsüyle giderken uzaklara

biriktirdiğin buğu bulutlarını sessiz sağanaklarla

gözpınarlarından yanaklarına indirmektir..

(mutluluk

uzak bi geçmişte, soğuk ve ıssız bir saatinde, Ankara garında
İstanbul ekspresiyle hiç gelmeyecek olanın yolunu gözlemek

bitap düşüp sonra

sabahın ilk seferini bekleyen yorgun banliyö treninin

uyuya kalıp son vagonunda

gün ışıyana dek, rüyanda, beklediğinin geldiğini görmektir)

bazen mutluluk, elinde soluk bir kandil, dünyanın öte ucu yollara düşüp

sevdiğini köşe bucak aramaya çıkmaktır..

bazen de mutluluk, kabullenip tüm gidişleri

elinde bir ıslak mendil; buruk bir vedâya el sallamaktır..

mutluluk bazen

unutamadığın bi ismi dudağında ıslatıp, fısıltıyla anmak

tuvalinde yarım bıraktığın resminden hâtırasına bakmak

masanda hep hazır, sararmış sayfalara

bir ayrılığın hikâyesini damlatmaktır..

bazen mutluluk

berrak bir suya durgun gözlerle bakarken duyduğun huzur

tarifi imkânsız bir duygudur..

mutluluk bazen

yaşama dair, karınca kararınca direncinin tükenmeye yüz tuttuğu yerde

içinde bir umudun filizini bin bir emek yeşertmek

bazen, şehrin en işlek caddesinde, akşamları yürürken yapayalnız

yahut otururken deniz kenarında bir çay bahçesinde

hiç tanımadığın yüzlerde

yüzündeki gizil kedere bakacak

gözlerindeki derin hüznü yakalayacak

bir heyecan, bir titreyiş; bir içten bakışı aramaktır..

ve mutluluk

önce kaybedip, yıllar sonra bulduğun

müşfik ateşler gibi; yakmayan, iç ısıtan

bir eski dostun gelişine için için sevinmek

en güzel gülümseyişle ona

"iyi ki varsın!" diyebilmektir..