"koparıp al!. çoktandır bende piç bir dal
böylesi yaşamak!."
s.güner
..
ne ustaydım hayatı ıskalamakta be süleymân
ve sen gibi ben de çuvallamakta; anlatamam!.
paratoner miydim neydim; ne çekiciydim
gereksiz dünyanın baş belâsı neyi varsa
nasıl da tepeme diker, başıma tâc ederdim
biliyorum, ben asılsam ipine hayatın, karaya oturur gemim
baksam yüzüne, güzelliğinden kaybeder bir peri
ışığı söner bir yıldızın, benzi solar kaderimin
ben yürüsem geleceğime, boyu kısalır gölgelerimin
süleymân, ne savunmasızım..
dediklerine göre ne talih varmış bende be
kıramamış kabuğumu bir türlü
inimden bir türlü gün ışığına çıkamamışım
şu hâlimle ben, çölde kutup yıldızına toslayan nasıl da
bahtsız deve
ve ne çok da ihtiyacı olan, bedevî tesellilerine..
zayıf bünyeli ve pek resesifmiş şu sokak itliğim
bilimsel dillerinde “sürekli obsesiflikle beslenmişlik”ten
gelişmemişmiş beyin kemiklerim
bu yüzdenmiş, kümülatif istiflenişim
kalın psikiyatr defterlerine..
kader ve kısmetçiymişim yani süleymân
çapaçul kul, üç para bir pul
çulluk ve sazan hem
hayatın en değersiz şeylerine..
fena kopukmuşum hani, fena serseri
sevmesini hiç bilmeyen
karışık, karmakarışık, kopuk bir şey
ve yüreği üçüncü derece yanık, aşktan
bakılmazmış yüzüme;
yanmışım ki şap gibi..
derinmiş kuyum, kısayken ipim
çıkılması yasak ön bahçelerine çıkmışım
dünde(n) kalmışlığımdanmış
sınıfımı bugün atlayamamışlığım
ve eğer yarına da böyle toy, böyle bilmez
böyle baldır-ı çıplak çıkarsam
kesinmiş rezilliğim..
..
süleymân, itiraf ediyorum işte
körolası gururum kaldıramaz bunu
terden sırılsıklamken zaten ergen utancım
kalkamam şunların tekinin altından
harflerine ayırsalar da şu tek hece “ben”i
teki bile geçmez aklımın darboğazından
işte süleymân, herkes gibi üç günlük benim de ömrüm
kimsecikler(e) ilişmeden nasıl da geçiyor
yaram var kanıyor, derdim var deryâlar gibi
deryâya karşı bigüzel çekiyor
dostum dört paket, sâde maltepeyle ciğerlerime
her gününü bayram ediyorum..
